Gas er af, het roer om

September, de maand dat het doorgaans echt start, zorgt voor dubbele maandcijfers in het logboek; logisch, minder te vreten in het water en de vis nog steeds honger. 

Net terug van de verdiende zomervakantie (zo noemen we dat toch doorgaans?) in Franse Alpen en Languedoc, en in ons geval los van het al dan niet verdiende toch een deceptie; salmonellavergiftiging voor beiden in de start van de tweede week, met eerste verschijnselen een uur na elkaar. En niet na 24 uur wel weer over, maar na drie etmalen ieder plat op een matje in een benauwde tent pas in staat om welke beslissing dan ook te nemen, uiteindelijk zodra het ging een hotel in gedoken om uit te zieken en bij te komen. Pas een week verder vanaf start infectie, maar dan zijn we al op 3/4 van het geheel, weer wat bij de pinken, maar alles echt nog even lekker vlot trekken voor een positieve vibe was een brug te ver. Al met al krijgt deze vakantie het laagste cijfer in 10 jaar.
Voor mij persoonlijk niet eens zo'n enorme ramp, zo'n ietwat verloren vakantie, hooguit jammer, beschouw mijzelf als bevoorrecht zelf mijn arbeidsroer in handen te hebben en geen loonslaaf te zijn, al is dat maar in theorie want we hebben allemaal pegels nodig, maar voor mijn wederhelft met arbeidscontract toch wat lullig; na maanden vooruitwerken alsnog niet van de moeizaam vergaarde vrije dagen kunnen genieten is zuur. 

Gelukkig zijn er ook de nodige prettige ervaringen te melden. 
Liep op een vide grenier tegen een visatlas aan, dacht eigenlijk aan een hernieuwde uitgave van een al eerder door mij aangeschafte én gewaardeerde atlas, maar nu blijkt dat er maar 2 jaar tussen de uitgaven zit, duidelijk van een concurrent die begreep dat er wat te halen viel. De voor mij nieuwe is ook de recentste van de 2, en wat opvalt; veel uitbreider in de info, die hebben afgekeken en geleerd, bv met hele duidelijke kaartjes, al met al een aanwinst. En niet alleen dat, er staan ook de nodige volstrekt onbekende watertjes in inclusief vissenpopulaties, van die kleinere wateren tot 20 hectare waar je als Ollander nooit achterkomt, pareltjes. Heb ik weer wat te doen op de dagen dat het vroeg donker is, lijstjes maken. Dat beide boeken uit begin 90-er jaren zijn deert me niks, des te beter eigenlijk, want wat ooit oninteressante populaties met vele kleine karpertjes waren kunnen nu zomaar vergeten plasjes met mooie vissen zijn. 

Links de oude, recht de nieuwe aanwinst. Zonder goede kennis van de Franse taal overigens lastig. 

Gelukkig hadden we er al voor ziek worden een week in de bergen op zitten, en die pakt niemand ons meer af. Heerlijk zo boven de boomgrens zwerven. En had ik ook al een avond de rivier Saone even aan mijn 'borst' kunnen drukken, wat een prachtige inspirerende omgeving toch (grofweg tussen Dijon en Lyon).

Ik had mezelf ook een serieuze wandeling langs een van de grotere Alpenmeren beloofd waar ik jaren geleden al over getipt werd, maar deze entourage mocht ik slechts vanuit de rijdende auto bewonderen, de conditie was niet voldoende op peil; het rook er echt naar karper, ik proefde het avontuur in de wind, misschien ooit? Al heb ik het inmiddels al op diverse "tip"lijstjes (die rijkelijk circuleren) zien voorbij komen. Gelukkig zo groot en onbenaderbaar dat de meesten er maar kort zullen stoppen en lekker doorrijden. 

Saone

Allen naar Serre-Ponçon👉, ja een tip😂

In het uiterste puntje van de Languedoc tegen de Spaanse grens trof ik in een der vissershavens (Port Vendres) een mooie schildering aan op de havenmuur, niet heel toevallig ook een haven met goede duikmogelijkheden. Ik vermoed dat als je onder de 60 bent je niet weet van wie deze markante kop met onafscheidelijk rood mutsje hieronder is op de foto. 

Ooit gehoord van Jacques Cousteau? De man die voor een aantal generaties opgroeiende kinderen de  onderwaterwereld van (o.a.) de Middellandse zee opende en er zo heel veel (maar ook volwassenen) spelenderwijs op woensdag- of zaterdagmiddag een diep natuurgevoel bijbracht, zo verging het mij in elk geval zeer zeker. En altijd vol spanning en avontuur; haaien, gezonken schepen, verborgen schatten, de gevreesde caissonziekte op de loer. Milieuactivist avant la lettre. Hij verdiend een standbeeld. 

Monsieur Cousteau

Die vissershaventjes liggen vol onbedoelde kunstwerkjes

De terugreis van 1400 kilometer heb ik jaren in 1 dag retour gereden, maar daar paste ik dit jaar wijselijk voor. Dit keer zouden we links van Parijs passeren, met een ruime boog, zoveel mogelijk a la campagne. De Loirestreek bleek halverwege te liggen, mooie streek waar ik al veel geweest ben, met en zonder hengels. Op goed geluk een B&B gekozen, dat mag Helen altijd doen, daar bemoei ik me niet mee, de details waaraan zoiets moet voldoen ontgaan me geheel, als man die een oval met stretcher zonder grondzeil al een huis kan noemen. Bleek daar vlakbij zomaar een dorpje te liggen waar ik al de nodige voetsporen had achtergelaten, in begin van de 90-er jaren. Sterker nog, ik heb er ook gevist, er lag een meertje waar de campinggasten voor een paar franc extra mochten vissen. Met de 1lb Dick Langhenkel van Amsterdamse Henkie en Cor vissen op minikarpertjes, in de oeverzone met zoete mais. Dikke pret. Waren eigenlijk zo'n beetje mijn eerste Franse visjes. Van de camping blijkt niks over, en de put is omgord met een hek, interdit d'entree, en dichtgegroeid met wier. Vrees dat er nog maar weinig vis in huist. Nostalgisch momentje. 

Niks van over😔. En veel kleiner dan in mijn herinnering. 

Van de camping herinneren alleen hek, een stukje asfalt en lampen nog

Destijds in 1994

Mij geeft deze periode wel ruimte voor de noodzakelijke reflectie: het jaar op bijna 3/4 en heel veel vissen gevangen, zo doorgaan op dezelfde weg van links naar rechts vissend of even diep nadenken en desgewenst aanpassen? Moet zeggen, in de qua beschikbare vrije tijd ruim gevulde (ik vermijd het woord druk, dat is meer een state of mind dan state of being) samenwoonjaren was vissen een in mijn ogen te weinig uitgevoerde gepassioneerde drift, als primair inzetbaar instrument van het noodzakelijke ontsnappen aan de urban ratrace. Nu, solo, meer in de periferie van het stedelijke en behalve de zakelijke verplichtingen en het ritme van de relatie op afstand niet veel andere zaken on hand is vissen meer een (zinvolle, dat wel) manier om de tijd door te komen (wàààt?), niet alleen binnen te hoeven zitten op de bank, en neemt de directe It keeps me sane noodzaak af.  Een aardige verwisseling van coulissen. En motieven. 

Nu half sept, na 100 kortere of langere sessies (tussen vele malen een uur en eenmaal een week) sinds 1 januari en 119 karpers verder dringt in mij het besef door dat het anders moet, even, tijdelijk, maar in elk geval moet, om het op lange termijn leuk te houden. Om het gevoel van avontuur te behouden, van het mogen buiten zijn, nieuwe ervaringen opdoen, mezelf vullen met geluk, a childrens playground. Even pas op de plaats, wellicht wel kort stoppen. Niet te lang natuurlijk, ben niet gek, herfst in het verschiet. Voor 1 water (systeem) kiezen en dat helemaal binnenstebuiten keren, in plaats van 'just scratching the surface' overal en nergens zoals ik toch nog toe gedaan heb, en dat an sich prima bij mij past, onrustig en ontdekkend als ik ben. 

Moet zeggen, dat was het plan, en het voelde uitvoerbaar, maar toen ik weer thuis was en de boel wat op orde, ben ik als allereerste even wat polders ingedoken om te zorgen voor wat kromme hengel-gevoel, waarvan akte. Al moest ik ervoor wachten tot einde dag, die eerste na vakantie-sessie. En de dagen die volgden kregen ook een aantekening in het visvangstenboek. Al ging de wal dit schip alsnog even keren, met een hand tussen de schuifdeur waar het bloed na weer opendoen uitspoot, kon zo terug de garage in om verbonden te worden, daar waar ik net daarvoor teveel en te onverwacht geld had achtergelaten, met recht een bleeder (beiden). Nee, geen foto, je moet het met de beschrijving doen. Dat maakte dat er alsnog een korte kunstmatige pauze werd gecreëerd, al ging dat niet van harte. 

Waarvan akte

Maar goed, ik zou mij gaan vastbijten in 1 water, inclusief penvissen en wat met bollen voorstrooien voor statische visserij. Er zijn verschillende watersystemen waar dit prima samen gaat, en waar ik mij senang voel. Heb het leuk gevulde lijstje nu gedownsized tot 2 wateren, lastig kiezen, Maar dan... dan zou het afmaken van deze blog nog zeker een maand op zich moeten wachten, want vastbijten c.s. kost wel even tijd. Had ik me eigenlijk niet voldoende gerealiseerd, dus we maken een noodstop, en vervolgens een U-bocht, terug! Via de meest recente visvangst terug naar het voorjaar. 

De recentste vangst was er weer eentje waarover ik me op mijn achterhoofd krabde, opnieuw van een stek waar ik "ze" eigenlijk nooit aantref en/of vang. En niet alleen dat, ik kom "ze" eigenlijk afgelopen jaar overal wel tegen, in tegenstelling tot voorgaande 20 seizoenen, dan doorgaans doorgaans 1 of 2 favoriete zones waar je "ze" steevast vindt. Alsof het er opeens heel veel zijn, of beter gesteld lijken, hetgeen zeker niet zo is, in tegendeel. 

De recentste vangst

Start afgelopen zomer werd Andries in een bepaalde hoek van een bepaalde polder 'geplaagd' door grassers, drie op een rij in drie sessies (en niet de minsten, pfff), dus ik dacht slim te zijn, ergens anders te vissen in de hoop daar dan de karpers te vinden. Mijn ervaring is dat het niet erg mixt, grassers en karpers, daarbij zijn die graskarpers echte scholenvissen, 5 à 6 dicht bij elkaar in de buurt, en de karpers meer soloartiesten, al ben ik er van overtuigd dat ook die samen optrekken, maar dan met flink meer individuele ruimte zodat het lijkt dat ze solitair zwemmen. Waarom ik dat denk? Omdat opvalt dat bepaalde delen van polders visloos kunnen zijn en andere delen dan toch een aantal karpers bevatten. Dat is eigenlijk overal zo, behalve daar waar er teveel zwemmen en ze noodgedwongen overal zwemmen om simpelweg voldoende vreten te vinden. 

Afijn, ik aan de slag, en het duurde niet lang voor ook ik beet had, een voorzichtige aanbeet, dacht aan een kreeft, maar nee, na aanslaan een serieuze streep van mij af, de hengel op maximaal, de slip krijsend. En dat een paar keer. Ik dacht een leuke karper gehaakt te hebben, kon niet anders, feestje. Heb mijn deel hier al ruim gevangen, maar er zwemt er nog eentje waar ik graag een plaatje van heb, en hoop doet leven met zo'n stevige dril. Toch een kleine deceptie toen ik op het laatst een graskarper uit de diepte omhoog zag komen. Hè, jullie zaten toch aan de andere kant? Ik ben een liefhebber, dus verder geenszins teleurgesteld. Klein uurtje later stek 50 meter verderop weer beet. Hetzelfde patroon, en jawel wéér een grasser, een kopie. Als je niet beter zou weten zou het er op kunnen lijken dat het er aardig wat moeten zijn, ze kunnen niet op twee plekken tegelijk zijn, maar niets is minder waar, het is een restpopulatie. Stom toeval. 

Ergens dit voorjaar loop ik in een van mijn favoriete polders. De verwachting skyhigh. Gister nog zag het bijna zwart van de karper toen ik even ging koekeloeren, kan bijna niet anders of de vis ligt er nog. Er wordt zeker getrokken tussen polderonderdelen, dus je kan het ook niet treffen, maar dat gaat maar langzaam, de vis is doorgaans niet van de ene op de andere dag weggetrokken, de heersende wind is hier niet zo leidend. Dat laatste licht overigens anders als de hoofdvaart(en) van een polder van zuid naar  noord lopen, dan kan de zuidwestenwind er recht overheen en is er doorgaans wel windreactie. Ben sowieso al verwend, had hier een paar weken eerder een sessie met drie kroonjuwelen in 1 avond, voorlopig eentje om in te lijsten - Ben ik ook een blog over aan het maken, over die kroonjuwelen, dit jaar nog ongekender dan eerdere jaren, al is het lastig om er een thema aan op te hangen, ze 'lopen' er tussendoor, en voor een blog moet je eea wel in een zinnige vorm kunnen gieten - En als je dan denkt na 3 vissen op een avond dat jean heb je het mis, want vandaag niks, alsnog verdwenen, nou moe? Na 6 stekken in 2 rondes te hebben afgevist erken ik mijn meerdere in het visserslot, het kan niet altijd hosanna zijn. Daarbij heb ik nog wat pijlen op mijn boog, iets verderop ligt ook een polder met een mooi bestand aan vis, en die ken ik goed, durf ik blind een stek te kiezen. 

Vandaag een warme zonovergoten dag, lekker in je t-shirt. En dan zomaar uit het niets een donkere wolk. Regen? Op buienrader vind ik uit dat ze boven land langs de kust gevormd worden, die wolken, met kans op regen, en daar zit je in ZH hemelsbreed nooit ver vandaan. Sterker nog, ik zie in de verwachting van 3 uur vooruit dat er eentje aan het ontstaan is die over een half uur gaat vallen. Ik zie niks in het zwerk, dus besluit het uit te zitten, heb al leven gezien en goeie hoop dat dat gaat resulteren in een aanbeet. De vis, want dat is het, de pen gaat van links naar rechts en terug, dat zie je alleen bij grote vissenlijven, neemt de tijd, ondertussen zie ik ook dat buienrader het dit keer goed heeft, schuin voor me zie ik een wolk ontstaan die steeds donkerder wordt en heel langzaam mijn kant op schuift. Op het moment dat ik aan mag slaan vallen de eerste druppels. En daar zit je dan in je t-shirt... Serieuze dril waarvan ik al gauw merk dat het geen karper is, veel te sterk. Natuurlijk een grasser, en hij of zij neemt de tijd. Grote druppels, snel doorwekend, waarvan er steeds meer vallen. Net voor de bui echt losbarst kan ik het net eronder schuiven. En daar blijft het bij, want iets anders is er niet te doen in de stortbui, het enige dat ik kan doen is het net zekeren met een haring, en de stoel over mij heentrekken en deze het ergste te laten opvangen. En zo zit ik mijn tijd uit, mede door het gebrek aan wind en een wolk die nog vol water zit heb ik soms het idee me eerder onder i.p.v. boven water te bevinden, maar aan alles komt een eind, dus hieraan ook. En éindelijk kan ik dan met de vis op de foto. Geen monster, maar wel een 'verse' (eentje die ik nog niet eerder heb gevangen). King for a day. 

De wolk gelukkig wegtrekkend, het water meenemend

Nog eentje doen? Vooruit dan maar.

Ooit, een half vissersleven terug was het vroege voorjaar altijd een interne strijd in mij, graskarpers of zeelten bevissen. Als het half april al qua temperatuur in de dubbele cijfers ging wist ik dat de graskarpers actief werden en uiterst goed vangbaar, omdat er nog nauwelijks wat te vreten voor ze was, maar omdat wij (John H en ik) al vanaf maart probeerden om zeelten te vangen, hetgeen doorgaans wel lukte, was het lastig kiezen tussen twee fijne visserijen. Inmiddels ben ik zover dat ik niet voor half mei op zeelt vis, simpelweg omdat ze dan A beter te vangen zijn en B er beter uit zien. De tijd die dan in april overblijft ga ik vervolgens niet op graskarper vissen, maar tegenwoordig is het karper wat de klok slaat. 

Dus bevind ik mij eind april in een polder op zoek naar karper, maar dat lukt slecht, ik kan ze in elk geval niet vinden. En een kromme hengel zou vandaag wel lekker zijn, soms heb je het meer nodig dan andere keren. Ik weet nog wel een zijsloot waar altijd wat graskarpers rondhangen, met een beetje partikels is succes bijna garantie. En zo ook dit keer, na wat voeren op de koppen van twee zijsloten het voer even zijn werk laten doen. Bij terugkeer gelijk al bellen van iets dat actief is, beetkrijgen gebeurd binnen een paar minuten en aanslaan is een formaliteit. Mooie grasser, exact 20 pond. Ben er blij mee, een soort van sessionsaver (wat een rotwoord eigenlijk). 

Thuis blijkt dat deze vis een oude bekende is, heb ik in 2019 (dat is vijf jaar eerder) ook al eens gevangen, en toen ook op exact 20 pond. Die is dus in de jaren niets aangekomen of gegroeid, terwijl de vis blaakte van gezondheid, dat geeft te denken. 
En om even zout in mijn nog open wond te strooien, ik realiseer me dat beide laatste vissen gevangen zijn met een der gestolen hengels...

Daar ben je weer

Alles van waarde is weerloos

Na het stelen van mijn prachtpenhengels heb ik een week of wat geen echte lol in het leven gehad, was meer dan aangeslagen, in rouw, al moet ik zeggen dat de daarop volgende weekenden in het Haagse wel een hartverwarmende verwen-upgrade kenden, ter compensatie, maar daar zijn zaken met hengels dan weer ver te zoeken, mag er hoogstens over praten. Heb overigens sindsdien mijn auto niet meer voor de deur in de binnenstad gezet, de wond bloed nog te erg. Wel ben ik door blijven vissen, daar overigens geen verwacht merkbare zomervangdip ervaren, ondanks de hitte laatste tijd. Gewoon gaan en doorgaans vangen. Ook wel wat therapeutisch bedoeld, vooral niet teveel denken en voelen, maar jezelf bezighouden door het te doen, face your fears, face your enemies, face yourself. Dat herinnerde ik me nog van mijn totalloss-crash op de snelweg in 2014. Ben direct weer gaan rijden in een andere  (daarvoor aangeboden) auto, angstzweet in mijn handen, maar het zo wel snel achter me kunnen laten. Als je zo'n trauma gaat "koesteren" ben je de l*l. 

Verwend aan het strand

Vissen met die hap, face your fears, en eindelijk ook weer eens koeien

Pleistertje op de wonde, hij kan weer lachen

En soms moet je heel andere zaken oppakken,
die slechts 'zijdelings' hengelsportgerelateerd zijn. Trotse Michael met zijn gave gasten!

Ondertussen heb ik alweer een "CJW" Heavy te pakken, tussen aanhalingstekens want hij is verbouwd  - Andries vond het direct niks, wie gaat er nou een CJW verbouwen, dan kan toch niet beter? En ik volg hem, gedeeltelijk slechts, want ik heb m toch gekocht😎, ondanks de veranderingen, mij gaat het om de blank en dat is onmiskenbaar een CLS/ New Zealand, te herkennen aan de vlammen in de blank - al vraag je je af hoe iemand dan redeneert, want de hardchromen ogen eraf (?), en vervangen door (vermoedelijk wel zeer lichtgewicht) gevoerde ogen, want de hengel is extreem licht van gewicht, maar het te lange handvat is wel gebleven in de refurbishronde. Waarmee je kunt stellen dat dit een van de zoveelste niet als zodanig bedoelde CJW "pen"hengels is die eigenlijk voor de statische visserij gebouwd werd, maar inmiddels zijn leven als penhengel moet slijten. Dit simpelweg omdat Cor destijds de enige was die regulier 13-voeters bouwde die aanzienlijk lichter waren dan de bekende 3 lbs-ers op die lengte, en daarmee ook prima dienst konden gaan doen als solitaire penhengel. Waarom ik dit denk? De vorige CJW Heavy was in alles een penhengel, zowel in de ogenverdeling als in het korte handvat, a true original. En zo heb ik er meer gezien, er zit verschil in, je ziet het direct. Mijn X Heavy is van oorsprong ook geen penhengel, met eveneens een te lang handvat, en wat minder ogen dan wenselijk. Maar om hem om die reden nou aan te passen... zowel de ogen op het onderdeel moeten er dan af, en de oorspronkelijke transfers komen op een te hoge, verkeerde plek te zitten, wil je dat dan? Ben geen verzamelaar, maar zo devalueer je je hengel wel. Qua waarde dan, qua benutbaarheid ga je vooruit. Dus zelf (laten) doen vind ik lastig, maar zo'n deels verbouwde stok kopen geen enkel probleem. Was ook aan de prijs te merken, die was wat aangepast. Twijfelde dus geen seconde. Blij mee!!

Wat een lang handvat met penvissen uitmaakt? Echt? No clue? Dat maakt dat je zeker 20 cm van je kracht niet kunt benutten omdat je de hengel te hoog beet houdt (bij de molen), en vanaf daar krom trekt, eigenlijk benut je hem niet voldoende tijdens de dril. Zo'n langer handvat is alleen van belang als er (ver) gegooid zou moeten worden. Al hangt dat ook van de lengte van je armen af. Heb wel eens gehoord dat bij een te klein handvat en een langere (pen)hengel de zaak uit balans zou raken, zou kunnen, een goede hengelbouwer zorgt echter voor die balans. Co had dat bij mijn twee driedeligen perfect voor elkaar. Benoemde hij destijds ook bij ophalen. Belangrijk als je lang met je hengel in je handen wil zitten. BTW; iets dat ik eigenlijk nooit doe, ik leg 'm altijd neer, omdat het me meer rust geeft, maar zeker ook om te voorkomen dat ik te snel/ te nerveus sla. Liever even wachten hoe de beet verloopt, dan direct meppen, voorkomt slaan op lijnzwemmers. Leg 'm soms zelfs expres iets voor me uit, omdat daarmee een paar extra secondes wordt gecreëerd (naar voren buigen/handvat grijpen), nodig voor bewust (later) aanslaan. Het is wat, dat pennen. Dat er uit zoiets simpels zoveel geouweneel en gezever gepeurd kan worden🤷🏻‍♂️.

Maar daarmee was ik er nog niet, ook de molens waren flu. Het geval wil dat er momenteel op MP veel Penns langskomen (scheelt erg per periode), maar ik wilde natuurlijk speciale modellen, die met de grafieten bodies uit de jaren 90. Dus dat zou even duren, was de inschatting. Had daarom al heel snel een Wrath II 5000 gekocht, nieuw in doos in de winkel, een mens moet wat, maar die was achteraf qua gewicht echt te zwaar op de Heavy (600 gr), dus mogen ruilen voor een 4000 formaat, die veel lichter was, onder de 400 gram, maar bij nader inzien weer een maatje te klein voor de Heavy.  In die serie mist er duidelijk een tussenmodel, het niet bestaande nummer 4500 zal ik maar zeggen. De Wrath is de goedkoopste serie en ondanks dat het in alles een Penn is, is die 4000 toch niet geschikt om slip zwaar te belasten, in elk geval zo zwaar als ik wil. Maar daar kwam ik na de eerste keer vissen pas achter, die kon dus niet terug. Niet erg, verhuisde naar mijn backupstok (waarop tijdelijk een Penn Sargus 3000 zat, ook uit nood, maar die ook te licht was, ook weer in het slipgebruik. Kun je het nog volgen, al die molens?). Die backupstok toevallig gekocht, zomaar, omdat het kon, in december j.l.. Ik had 'm niet echt nodig destijds, maar iets zei me hem te kopen. En maar goed ook, zo heb ik de afgelopen weken door kunnen vissen. Ook een stok met een verhaal, maar daarover later verder*.

Nieuw in doos, de Wrath (what's in a name...) II 5000

Soms zit het mee, al vrij snel dook de juiste molen op op MP, en niet 1, maar 2 in 1 koop, zó goedkoop dat ik nog vroeg "prijs voor 1 of 2?". "Nee twee"... Euhhh, huh? Die is gek (daarin dan, eerder principieel eigenlijk, maar wel heel symphatiek, zo bleek). Af te halen in een uithoek van NL, maar voor mij geen punt. De afspraak was héél snel gemaakt. Wilde geen enkel risico nemen. Heb nu dus 2 stuks 5500SS met grafieten body en metalen spoel en slinger. Ben er zeer mee in mijn nopjes. Uiteraard direct een van de twee onder de verse Heavy geschroefd. Dat voelde gelijk goed! Daarmee moest gevist gaan worden. Stekken met obstakels en sterke vissen op 2 min fietsen van mijn huis. Was dus snel georganiseerd. 

Terug in de auto naast me op de stoel mijn beide aanwinsten

En dan ook maar gelijk er mee vissen, op de nieuwe Heavy, obstakelstek van jewelste

Duurde niet lang voor ik tevreden kon zijn

Maar hier ging het direct mis, had niks te vertellen,
terwijl dat nou juist WEL de bedoeling was van zo'n zwaardere stok...

Bij karper 01 ging dat prima, de vis was goed te mannen en te controleren. Bij karper 02 de dag erop ging dat iets minder goed, ik had niks in te brengen, de vis vlocht zich in no time in een plompenveld muurvast. Ik voelde aan alles dat deze Heavy toch uit wat lichter hout gesneden was dan mijn eerste. Ik stond erbij en keek ernaar, had niks over in de hengel. Heeft nu met dit inzicht wat meer weg van de gestolen zwaardere driedelige Tackle 2000, die met de opbouw in LBS-waarden in de drie losse delen. Dus in die zin komt ie goed terecht, zal daarmee mijn meest universele penhengel worden. Alsnog. Maar dan heb ik nog een gaatje tussen de nieuwe (niet zo) Heavy en de X Heavy, wellicht wel een Armalite? Had er overigens al een op de korrel, zo'n zware lange Armalite, ook voor een goeie prijs, inclusief contact met de verkoper, een KSN-bekende, maar die hengel ging aan mijn neus voorbij: werd onderdeel van een niet te weigeren grotere verkoop voor de verkoper. Tja, wat doe je er aan? Voelde toch wat lullig. 

Voor de meesten waarschijnlijk geneuzel, die hebben aan 1 penhengel voldoende, en als ze wintersporten waarschijnlijk ook maar 1 paar skies of een snowboard, terwijl een liefhebber een aantal varianten bezit. Wij slapen in Oostenrijk tijdens wintersport altijd bij een skileraar (ook in het Duitse Olympische team gezeten) die wel 8 paar heeft staan, voor elke soort sneeuw/afdaling een variant. Voelde me gelijk met hem verwant. 

* Terug naar de backupstok. Gaf het al aan, ben erg blij dat ik in december zomaar een extra hengel gekocht heb, een bijzondere stok achteraf, want niemand kent de herkomst, en in alles een echte Nederlandse penhengel. Driedelige penhengels zijn er sowieso maar weinig (al zijn er diverse 3 en 4-delige topproducten bij BB te krijgen), er zijn wat goedkopere series van Ultimate, Spro-Strategy, Lion sport en aanverwanten (het lagere segment van de markt) in omloop. Moet zeggen heel veel hengel voor je geld doorgaans. Als startende penvisser in open water of kleinere vissen kun je voor weinig prima starten. Kom daar nog maar eens om met statisch vissen. Mijn backup hengel is niet geklassificeerd, alleen de lengte staat er op 4,10 meter, maar ik schat hem 1,5 lbs, maar met een dermate grote reserve in het laatste deel (voordeel van lang) dat 1 3/4 ook goed kan. Vandaar ook dat de Sargus 3000 een klasse te licht is. Deze hengel is perfect afgebouwd, inclusief het voor CJW zo specifieke extra opvullend sierringetje bij de reelhouder. Ook de zo kenmerkende NL-vlag in de sierwikkelingen boven het handvat ontbreekt niet, zijn er zelfs 2. En met 14 ogen kun je niet zeggen dat er bezuinigd is, iets dat je doorgaans wel ziet bij de Ultimates van deze wereld. De dik gelakte wikkelingen wijzen ook in de richting van een ervaren hengelbouwer. Ook de verwerkte stukken sierkurk (geperst kurk, in de jaren 70 echt alleen te zien bij het allergoedkoopste segment, maar inmiddels in zwang als klein visueel oppeppend onderdeel bij het allerduurste eigenbouw segment, zo zie je maar) ontbreken niet. De transfer is oneindig lang en had daarom een erg lange wikkeling nodig boven het handvat en het gebruikte font (lettertype) is zeer modern en wijst weer naar een grote (goedkopere, mondiaal operende) hengelbouwer (maar welke?). Maar vergis je niet, wat een transfer lijkt is bij heel veel licht te zien als iets wat meegewikkeld is. Als borduursel. Begrijp nog steeds niet hoe? 

Een hele mond vol: classic carp float special 4.10 mtr

Ik zie borduursel, maar hoe dan? 

Een stukje geperst kurk, ooit not done, nu een toonbeeld van aandacht en luxe

In datzelfde felle licht is ook goed te zien dat de ogenschijnlijk ondoorzichtige matzwarte blank toch een spiraalverloop kent van een extra ingevlochten en meegebakken grafietvezel. Al met al is deze hengel een raadsel, want hoe ik ook google, met de transfer aanduidingen kom ik nergens. Maw geen massa-aanbieder zoals Ultimate & friends. Alles wijst naar een uniek product, gemaakt door een gerenormeerde hengelbouwer, of iemand met verstand van zaken die zo'n gerenormeerde bouwer graag wilde nadoen. Degene van wie ik 'm overnam had in elk geval geen idee. Wel wees hij me op de cone, een oude houten jaren 70-90, en als zodanig knap detonerend (de rest oogt modern), inclusief ingelijmde USA-dime onderop. Wat hem betreft maakte dat de hengel oud, maar ik zie dat anders, die cone is veel ouder en wellicht later toegevoegd (?). Wat de zaak toch weer terugbrengt naar een Ultimate-achtige geboorte is het totaal onbegrijpelijke verkasoogje, dat wil toch niemand, zoiets zie je alleen maar bij goedkope massaproducten uit Azie... Raadsels! 

Een oude cone en knop,
maar had die ingelijmde USA dime nou recht geplakt (tov de molen...)

Begrijp je dit nou?

Mocht jij wel een idee hebben, schroom niet mij een bericht te sturen. Kan het ook nog aan de old schoolvrinden op FB vragen, daar zitten de nodige liefhebbers tussen. En dan nu de hamvraag: hoe vist ie? Door het verplicht inzetten de afgelopen weken kon ik me een goed beeld vormen, na de vangst van 10 karpers of daaromtrent, in diverse wateren en omstandigheden. Hij drilt lekker, zeg op 90% van het ultieme, maar toch ik mis de 100% die de carbon-kevlar Tackle 2000 in zich had, kom nét iets te kort. En ik had het ermee gedaan, ware het niet dat het er op lijkt dat de onlangs aangeschafte niet zo heavy Heavy dát gat kan gaan opvullen, en deze backuphengel qua klassering en inzet ietsje kan "zakken" en op een plekje terechtkomt dat ik eerder nog niet ingevuld had. 
Had hier de Wrath 4000 opgezet, maar ook hiervoor gold dat het maar net aan was qua slipzwaarte, en heb liever wat over voor als het echt blokken is. Wilde er daarom tijdelijk de 2de 5500ss opzetten, maar die paste niet, de molenvoet was te lang voor de gebruikte reelhouder... nou moe? Moest echt heel erg wrikken en duwen voor de molen paste, maar nu zit ie er alsnog onwrikbaar op. 

Blijven over om te zoeken alsnog een iets zwaardere stok (een andere Heavy - andere zwaardere blank uit ander jaar, Cor heeft tientallen soorten blanks allemaal Heavy genoemd, het ging om de classificatie binnen de lopende serie van dat moment - of een Armalite), plus een zeer lichte hengel. Voor die laatste is  hoogstwaarschijnlijk een oplossing voorhanden, het ombouwen (verlengen) van een nu nog te korte 1,5 lbs (eerder 1 1/4) CSL stok, die door de te korte lengte te weinig ingezet wordt, en zo toch zijn ultieme bestemming en inzet kan krijgen. Maar omdat die pas van de winter weer echt nodig is geen haast daar. 

Ben je tot hier gekomen? Dat is dan doorzetten geweest, al dat gemier over materiaal... 
Als dank nog maar eens wat mooie vangsten. Zonder verhaal, alweer👻. Dat kan Andries toch zo veel beter, elke keer smullen. Daarbij heb ik genoeg getypt, tijd voor een verdiende Franse break, in het verlengde van hetzelfde als de Haagse verwendagen, dus zonder hengels. 

Een beetje (dicht)kunstliefhebber kent de spreuk uit de titel. Maar ik zal niet flauw doen om het zo te laten, hem van wat franje voorzien, mocht het je niks zeggen. Uitgesproken door Lucebert,  Nederlands kunstenaar met multidiscilinair talent, zowel in de dichtkunst als met schilderwerk. Tussen de jaren 50 en 80. Inmiddels internationaal gekend en erkent, inclusief goeie prijzen voor de schilderijen (onderdeel Cobrabeweging, het laatste echte toonaangevende grotere Nederlandse kunstenaarscollectief dat onder 1 noemer te vangen is, daarna zegevierde het individualisme), ondanks zijn wat controversiele jeugd. Maar in de jaren 50 was van dat beroemde daar in Parijs nog geen sprake van. Daar woonde ook Ed van der Elsken - ook een figuur uit de jaren 50 -80, fotograaf, destijds arm en onbekend, maar inmiddels een van de beste Nederlandse fotografie-exportproducten van de laatste 60 jaar, naast Erwin Olaf en Anton Corbijn - samen met vrouw en (haar) kinderen op 3 hoog achter. Al die kunstenaars in Parijs kenden elkaar, en Lucebert heeft daar de kinderkamer beschildert. Een hele wand vol, van boven tot onder. Toen Ed en famile vertrokken uit het appartement werden ze gedwongen om die schilderingen te verwijderen. Wat heeft de huisbaas daar later spijt van gehad🤣🤣. 

Zo voelt het ook met mijn gestolen stokken; wat in de ene wereld waardeloos is, is in de andere niet te bevatten zo kostbaar. Wie zou er nu nog een kaurischelp accepteren? 

Burn, motherf*cker(s), burn

Zo wil ik oud worden. Half juni, zittend met een koele Chianti Superiore op een nog zwoel balkon in de opkomende verkoelende avondbries met uitzicht op de Etna. Het licht valt weg, de maan komt op. Prachtig vanachter de top, alsof het niet echt is, te perfect, als een gepolijste Hollywoodproductie.
Zelf geen last van de onverwachte junihitte, eigenlijk nooit onder de 30 graden deze week. Doet me weinig, al is aangepast actief zijn wel onderdeel van de dagbesteding. Maar dat is vakantie houden dezer dagen sowieso, dus ik merk het verschil niet. 

Die Etna werd ons in de schoot geworpen, was geen officieel reisdoel of onderdeel van een bucketlist. Maar als je er dan toch bent... Had al gauw door dat het er erg druk moest zijn, elke boulevard aan de aanpalende kust kent wel vier/vijf regelbureautjes met trips naar boven. Andere NL toeristen bevestigden dat beeld, voorwaarts allen, in ganzenmars omhoog. Niks voor ons, dus (zoals altijd) zelf een wandelroute bepaald en lopen maar. De top en aanverwanten niet als einddoel, de boomgrens zou al mooi zijn, kaal is kaal. Via een stuk dat in 2021 nog metershoog overstroomt was met lava, alles verbrandend op weg naar beneden, van sommige huizen stond alleen het hek nog. Hoe daar te komen? Kwestie van goed kaart-interpreteren van tevoren. Indrukwekkend toch wel, wij onderschatten natuurkrachten in onze hoogst gereguleerde en gecontroleerde levens, maar we stellen niks voor. Zal de nabije toekomst ons gaan leren, vrees ik. Nature strikes back. Just like the carp. Rod told us already. 

Je ziet 'm al roken, als voorbode van wat er komen gaat

Huis verdwenen, hek nog aanwezig als stille getuige

Indrukwekkend oud

Onderweg ook de oudste walnoot (boom) ter wereld "meegepland" om te bezoeken. Anders dan verwacht niet pas na een uur klauteren ("die kaart klopt niet"), maar al na een paar minuten, indrukwekkend zo'n boom van 2000 jaar oud, met een spanwijdte van 60 meter. Die heeft de hele mensheid meegemaakt, inclusief de Romeinen. Deze is dan wereldberoemd, er is een P naast met de grootte van de Efteling, al zijn wij op dat moment offseason lekkerpuh de enigen, en daardoor voorzien van privegids, maar 400 meter verderop staat er nog een, zo verteld dezelfde gids ons, en alleen bekend bij de locals. Erg tranquillo.

En zo verstrijkt de week. 

Vissen is een levenswijze, voor mij als zodanig primair richtinggevend, zelfs allesbepalend, maar zo zonder zorgen, bijgedachten of andere prikkels samen met mijn ega (opnieuw) van il dolce far niënte genieten is toch weer een dimensie verder. Ik gaf al aan, zo zou ik oud kunnen worden. Eventjes dan toch in elk geval, voor zeker een week, of een maand, vooruit zeg twee. 
Daarna... ja, ik geef het toe, moet er weer gevist worden. Waarvan akte! 

Terug in NL zijn we net op tijd terug, vanaf dan is de Etna weer zeer actief en heeft de weekploeg die ons opvolgde in het hotel er zelfs een extra dag aan vast moeten plakken wegens sluiting van het vliegveld; as en ander zooi op de start- en landingsbaan... Uitbarstingen zijn regelmatig in het nieuws in de periode die volgt. Weet niet goed of ik er nou blij of teleurgesteld om moet zijn. 

De nieuwe Tuut moet zich nog bewijzen, al doet ie zijn best. 1 op 15 voor iets met benzine is zeer aanvaardbaar. Zo komen de gewenste trips naar Duitsland en Frankrijk ook weer in zicht. Ik houd van weinig dingen méér als tijd vrij plannen, auto volgooien met viszooi en karren met die hap.  Zal vast de romanticus in mij zijn, die koester ik dan maar. Maar dat kan alleen met betrouwbaar vervoer. Voorlopig heeft ie binnen een maand alweer 1500 km gereden, zonder problemen, en met de nodige bevredigende visavontuurtjes tussen de verplichtingen door. 

De vraag is even wat nu te doen hieronder, ga ik het over mijn meer dan prachtige spiegelvangsten hebben van afgelopen periode, vanaf start jaar eigenlijk, nog verborgen voor de iets verder van mij afstaande digitale omgeving, of ga ik verder met de periode na die kortstondig gruwelijke mooie poldervangsten (voorgaande blog) waarvan ik even bij moest komen resulterend in een over mijzelf afgeroepen regen aan middelmatige voor het merendeel wilde schubjes? 

Polderparels...

... of ouwenelen over verwilderde schubs? 

Crossroad!! Al vind ik de laatst opgepakte term sleutelmoment ook wel adequaat. 

Waarbij ik gelijk bij het volgende onderwerp komt, vol met sleutelmomenten, of beter een regen van (verkeerde) kleine beslissingen binnen een korte periode resulterend in het van het uit de auto stelen (ja die nieuwe, bad omen) van het hart van mijn penvishengelverzameling, van licht naar zwaar: de twee custom made 3 delige Tackle 2000's van 29 en 28 jaar oud en de recenter aangeschafte CJW Heavy. Plus Penn-molens en hoezen. In één klap ontdaan van mijn rechterarm en linkerbeen. Ben er nu, na dik drie weken nóg doodziek van. Het is maar materie natuurlijk, prima dooddoener, maar voor mij dus echt NIET. Ben beroofd van mijn diepste penviswezen, heb er nog steeds geen woorden voor, kan het niet beschrijven in prettig proza. Maar ik moet door, met leven, met vissen. Al gaat dat aanvankelijk niet van harte. Natuurlijk aangifte gedaan, en zowel MP gemobiliseerd als de FB vrinden, maar die hengels zijn weg, in handen van onverlaten die geen idee hebben wat ze in handen hebben, in elk geval niet wat ze voor mij betekenden, met name de unieke sportex kevlar die uit 2 verschillende lb-waardes was opgebouwd voor extra kracht. Die hengel was mijn allerdierbaarste materiële bezit. En daar heb ik lang over nagedacht. Een unieke hengel die niet vervangbaar is, al had ik een miljoen, zowel een deel van mijn ego als mijn es. Game over. 

De laatste vis op de kevlar liet 'ons' nog alle hoeken van de sloot zien, slecht een paar dagen ervoor

Een weekend later ga ik toch, met gemengde gevoelens, samen met Arend naar Frankrijk. Afspraak is afspraak. Bij mij wel. Wel ieder met zijn eigen auto voor maximale persoonlijke vrijheid. Dat hebben we inmiddels geleerd. 

We hebben van tevoren uitgebreid gesproken over waar te gaan, er is op t/m 7 uur rijden van NL nog nauwelijks onontgonnen water, laat staan water waar je vrij je ding kunt doen, destijds al reden dat ik vanaf 2008 richting Duitsland afreisde. Alles is verboden; verboden te voeren, verboden te nachtvissen, verboden uit te varen zowel met een gewone roeiboot als voerboot, verboden meer dan 50 meter uit de kant te vissen, en alleen recht vooruit. Kortom: verboden te zijn, verboden te leven. Gewoon maximaal karpervissertje pesten, de roofvissers worden weinig restricties opgelegd, kwestie van zware lobby. Hebben de karpervissers het deels ook zelf naar gemaakt, met hun jarenlange we doen waar we zin in hebben-mentaliteit, maar op deze manier is er nauwelijks tot niet meer te karpervissen op de meeste wateren. Dus moet je andere keuzes maken. 

Pure luxe natuurlijk

En hier komen wens en mogelijkheden samen. Heb als sinds jaar en dag (kleine 30 jaar) een shortlist van wateren waar ik avonturen beleefd heb en nog eens heen wil. Arend en ik kauwen op wat mogelijkheden en opeens komt dit meer bovendrijven. Het geeft hem ook een goed gevoel: je kunt er nauwelijks bij, alles moet met de boot. Dat kennen we wel uit Duitsland, piece of cookie. Ook de controles zullen wel meevallen, want ook hier is alles verboden, er zijn echter simpelweg geen wegen naar toe, wel een wandelpad, maar de zone van keuze (ik ben er in 1996, '97 en 2002 al geweest) is een uur wandelen. Een gezamenlijke kennis, zeer goed bekend met het gebied, bevestigd mijn ideeën. Een grote groep van middelmatige vissen en een paar bakken. Die laatsten zijn dan voor Arend, neem ik een grote hap uit de middelmatige vissen. In de buurt de nodige plannen B en C, waaronder de nodige kanaaltjes, iets waar ik me altijd al thuis voel. Durf te stellen dat ik een van de aardvaders ben als het om die kanaaltjes gaat. Heb er in 1993 en 1994 speciaal vakanties naartoe gemaakt om zaken uit te zoeken, en ben er vanaf 1995 gaan vissen. 1995 Frankrijk, dat is bijna 30 jaar geleden, maar om het in een beter perspectief te zetten: Rod Hutchinson was als een der eersten in 1985 naar Cassiën geweest, pas 10 jaar daarvoor. LdB paar jaar later naar Seine en Yonne, Du Der start jaren 90 pas ontdekt, ik wil maar zeggen, Frankrijk was nog maagdelijk, en niemand, niemand was toen met die kanaaltjes bezig, zeker niet vanuit Holland. Ze haalden er hun neus nog voor op.  Heb er zelf een aantal fantastische jaren gehad. Paar jaar later "door het land getrokken" bij diverse KSN regio's met een diashow (papa, wat is dat?) over fotografie en daar kwamen de kanaaltjes en wat ik er ving ook ruim aan bod. Met name de jonge gasten ter plekke zagen dat helemaal zitten, en wel te begrijpen; niet te ver karren, geen grote boten en aanverwanten nodig, een simpele visserij die in het verlengde van hun Nederlandse visserij lag, en diverse jongens hebben er uiteindelijk furore mee gemaakt: Daniel Takken, Frank van Amerongen, Bart van Bezouw zijn er geweest en hebben er over gepubliceerd, het spul was op de kar... Zelf was ik er niet meer mee bezig, Frankrijk is qua vissen even uit beeld geweest. Maar nu weer terug, en hoe.  

Om kort te gaan, na een reis van een goeie dag, na wat uitzoekwerk langs het uitverkoren meer ("Fuck, nauwelijks stekken, en je kunt nergens je tent kwijt", "Ja, dat had ik je al gezegd") was er eigenlijk geen tijd meer over om de boten op te pompen, te laden, de auto's op veilige plekken te zetten (ook een dingetje tegenwoordig, vraag maar aan Niels en Vaal) en ook nog naar de beoogde stekken te varen. Althans als je van onze leeftijd bent, ik vind het tegenwoordig gescheten, daarbij heb ik geleerd dat je vermoeid als je bent al snel de verkeerde beslissingen neemt, en dat alles om een nacht te winnen...? Ik stel voor de resterende tijd anders te  benutten, nog wat opties B en C etc. te bekijken, en ergens langs een kanaaltje neer te ploffen. Morgen bij eerste licht weer terug. Waarvan akte. Geen verloren tijd. 

Goeie keus, niet dat we wat gevangen hebben die nacht, maar het verdere leisuregehalte was hoog die dag, en ergens mag het ook ontspanning zijn. 

Helemaal in mijn element

De volgende dag als afgesproken vroeg bij de botenhelling, vrijwel verlaten. Boten te water en gaan met die banaan. Kleine tegenvaller, mijn eerder al wat kuren vertonende elektromotor (thuis nagekeken , maar kon niks vinden) deed het nu helemaal niet. Dat werd dus roeien voor mij, gelukkig is mijn conditie goed. Halverwege de roeitocht herinner ik me opeens dat ik bij het in de auto leggen van de boottas de reservehengels (die speciaal voor de Franse kanaaltjes, en ook van Ome Co, uit 1996) niet heb zien liggen. Maar ik zit midden op het water, in een boot vol met spullen, even omkeren en een half uur terugroeien is geen optie. Ik volbreng de tocht asap, overleg met Arend, roei naar de overkant, leg daar de boot vast, nog steeds afgeladen met spullen en zet een spurt in over het wandelpad, terug naar de auto. Heb daar 40 minuten voor nodig, plus bijna een uur roeien, je kunt begrijpen, heb het meer dan benauwd, ook deze hengels weg zou de ramp die ik elke minuut nog voel nog veel groter maken, heb geen idee hoe groot het gat dan is waar ik dan inval... Bij de auto aangekomen wordt mijn vermoeden bevestigd, geen hengels in de laadruimte. Ik sprint naar de botenhelling, heb ze vrijwel zeker tegen de heg gezet, en het is daar een komen en gaan van toeristen. Kijk naar de foto en je weet hoe het afgelopen is, een benauwd moment al met al... 

Zal pas tegen het middaguur geweest zijn voor we inlagen. Kan de hele trip beschrijven, maar daar heb ik geen zin in, dient geen doel. Kan wel concluderen dat het in al zijn geledingen een echte visvakantie is geweest. Voldoende vis voor beiden, en alles overdag, althans op redelijke tijden. En. dat opeen prachtige plek midden in de natuur. Heb elke nacht normaal kunnen slapen. Elke dag 30plus qua temperatuur, maar onder de bomen was het prima uit te houden. Arend is dan prima gezelschap. Lekker bijgekletst, en om de zoveel tijd een karper. Wel allemaal kleintjes, de middelmaat werd niet eens gehaald, laat staan een bak. En ondanks dat de vidange al weer even geleden was, en er direct daarna weer serieus was uitgezet... Een passerend Fransman zei het al; "ze groeien niet". Maar wat dondert het, we hadden het naar ons zin. Vis is vis. Wat opvallend was, vrijwel alle vis kwam van de diepe rivierbodem of het talud daar vlak bij (tussen 9 en 10 meter), heb ook twee hengels geruime tijd op de glooiende ondiepte gehad (6 à 7 meter), maar daar was nauwelijks interesse voor ons voer en aas.  Zelf had Arend nog allerlei wilde Alpenplannen, inclusief de tijd ervoor de week erna, maar hij besloot toch met mij mee terug te gaan na vier nachten op het meer. De ochtend van vertrek na de kapotte elektro nog een tegenvaller, nu een lek airdeck. Ook niet prettig.  

Le Roc, geen marker nodig, en onder water loopt het zo door.
Strak onder de kant 10 meter. Pieppppp daar ging 'ie weer. 

Echt vakantie. Stekruimte zo krap dat de wandelaars om ons heen moeten👻

Op alle momenten van de dag, maar zeker ook tijdens het koken

Het is hier goed vertoeven

Bij eerste licht complete sereniteit

Airdeck lek, kan er nog wel bij... 

Met 24 vissen was ik tevreden, en het formaat deed er niet toe

De sessie werd afgesloten aan opnieuw zo'n kanaaltje, terug omhoog. Niet zomaar een, maar een waar dromen opnieuw waargemaakt zouden kunnen worden. Je gelooft het gewoon niet als je er staat en er naar kijkt, niet veel beter dan een Hollandse boerensloot, maar ik had het bewijs op mijn telefoon. Niet dit keer echter, al kreeg ik wel beet, standje middelmaat, maar ik was er bijzonder blij mee. Maakte namelijk dat ik zelf het gevoel had niet alleen vakantie te hebben gehouden, maar ook nog echt gevist te hebben. Daarbij, ik ga hier terugkeren, deze visserij ligt me. Maar dat had je al begrepen. 

Moet ik hier vissen? Arend heeft water voor zijn neus nodig

Ik was er zeer blij mee, mooie middelmaatvis

* Met dank aan de Bloodhound Gang

** Het eerste deel inclusief titel had ik al eerder klaar, en sloeg op de uitbarsting van de Etna, toen kwam mijn persoonlijke Doomsday en hoefde ik aan de titel slechts de s toe te voegen om de zaak toch overeind te kunnen houden. Ik hoop dat jullie rotten in de hel, tyfuslijers.